“Daar stond ik dan, op een hoogte van 15 meter, mijn blik gericht op de diepte onder me, waar een leegte me leek op te zuigen. Ik bevond me in een imposant, verlaten industrieel gebouw, waar oude roestige machines hun tijd stonden te verdoen. Deze locatie was perfect voor een opdracht als deze. Terwijl ik voorzichtig over een smalle balk wankelde, verliep alles zoals ik had voorbereid en gevisualiseerd. Maar opeens overviel me een onverklaarbaar gevoel. Het was moeilijk te beschrijven, maar het voelde als een plotselinge golf van angst die mijn gedachten overspoelde. Ik wist echter dat ik door moest gaan. Ik had al die afstand al afgelegd, en nu moest ik alleen nog maar springen en stevig vasthouden aan een touw. Het was niet meer dan dat. Maar ik blokkeerde. Het lukte niet. Maar toen dacht ik terug aan de tips die mijn instructeur me van te voren mee gaf. Ik zoomde even uit, ademde rustig en dacht aan hoe ik de opdracht had gevisualiseerd. Het lukte, ik sprong! Het gaf me een enorme adrenalinekick en een geweldige boost. Werkelijk fantastisch!” Dit was slechts een fragment uit Gerrits avontuur bij Project Phoenix, de meest uitdagende 72-uur durende trainingservaring in Nederland, geleid door (oud) special forces. Deelnemers gaan tot hun kern op fysiek, mentaal, emotioneel en spiritueel vlak.
Recente berichten
Wanneer we Gerrit vragen wat hem motiveerde om deel te nemen, antwoordt hij als volgt: “Nou, Project Phoenix gaf mij een zeldzame kans om te ontdekken wie ik ben en wat er werkelijk in mij schuilt. Het is de ultieme test waar ik mijn hele leven baat bij zal hebben. Ik neem deze ervaring mee in mijn dagelijkse praktijk, zowel als man, vader, collega en vriend. Het gaf me inzichten en leerde me lessen die me gaan helpen overeind te blijven in lastige situaties. Dit avontuur versterkt mijn persoonlijk leiderschap en leerde me hoe ik mezelf leid in moeilijke omstandigheden, waardoor ik nog verder kan ontwikkelen en groeien. Het succesvol afronden van Project Phoenix heeft mijn zelfvertrouwen een enorme boost gegeven en versterkt mijn vermogen om als leider van mijn eigen leven op te treden.”
Maar hoe ging dat dan Gerrit? Hoe reageerde jij tijdens Project Phoenix in lastige situaties? Gerrit zucht eens diep en haalt één specifiek moment naar boven. “Na 48 uur kregen we de opdracht om in 7 minuten van punt A naar punt B door het water te bewegen met alle spullen. Het moment zelf was prachtig, de goudgele ochtendzon kwam tevoorschijn en gaf een onvoorstelbaar mooie weerkaatsing op het stille water. Even vergaten we dat we al 48 uur niet hadden gedoucht, weinig hadden gegeten en vermoeid waren. Na ons korte geniet momentje begonnen we naar de overkant te zwemmen. Daar bleek, tot mijn pech, dat al mijn kleren in mijn tas doorweekt waren geraakt. Dit was mijn breekpunt. Alles leek ineens somber en ik begon fysieke pijn te voelen, de vermoeidheid overviel me en ik raakte volledig in de put. De enige manier om daaruit te komen was om me kwetsbaar op te stellen en de hulpvraag aan de groep te stellen. Helaas, ik stelde de vraag uiteindelijk niet. In plaats daarvan zwierf ik doelloos rond, met mijn ziel onder mijn arm. Achteraf besefte ik dat ik dit had kunnen voorkomen als ik me kwetsbaar had durven opstellen. Mijn ego won het van mijn kwetsbaarheid. Het fluisterde in mijn oor dat ik alles zelf moest oplossen. Hoewel hulp van alle kanten werd aangeboden, zat ik gevangen in een tunnelvisie en nam ik niets meer waar van mijn omgeving. Naderhand herkende ik het patroon en vond ik een manier om eruit te komen. Het was een confronterende les over het belang van kwetsbaarheid en het loslaten van mijn ego om te kunnen groeien en samenwerken met mijn team.”
En hoe breng je deze les en andere inzichten in de praktijk tijdens je werk? Gerrit vervolgt zijn verhaal: “Project Phoenix geeft mij hele mooie metaforen en herinneringen voor het dagelijkse leven. Ik vertaal de aanpak voor het behalen van opdrachten en missies in Project Phoenix naar de projecten die we uitvoeren voor onze opdrachtgevers. In plaats van als één grote groep te brainstormen, verdeelden we bijvoorbeeld het team in kleine groepjes om plannen te maken voor het uitvoeren van een deel of fase van de missie. Vervolgens voegden we de verschillende plannen samen tot één overkoepelend plan. Op deze manier voorkwamen we chaos en tijdverspilling die vaak ontstaat in grote groepen en vergrootten we de kans op succes. Deze aanpak zorgde tevens voor een gedragen plan, iedereen werd er immers in betrokken. Daarnaast is essentieel dat we onze ego’s opzij zetten en effectief samenwerken om tastbare resultaten te behalen die er echt toe doen. Op elkaar vertrouwen in de voorbereiding speelt daarbij ook een belangrijke rol. Deze aanpak past ook heel mooi op onze eigen projecten.”
En? Was het de moeite waard? Op deze vraag antwoordde Gerrit volmondig: Ja! In de voorbereiding naar Project Phoenix heb ik gevoelsmatig veel opgegeven, maar door iets op te geven, ben ik weer nieuwe dingen gaan ondernemen en daarom beschouw ik het niet langer als een opoffering. Ik heb er heel veel uitgehaald en kan nu meer aan mijn omgeving bieden. Er zijn hele mooie vriendschappen gesmeed, iets wat ik niet eens durfde te hopen. We begonnen als individuen en we eindigden als een hecht en kameraadschappelijk team. Het was aftasten in het begin vanwege de verschillende persoonlijkheden, maar binnen 72 uur hebben we dit weten te transformeren tot een team dat alles voor elkaar over heeft.
Gerrit groeit, zowel als persoon als projectleider. Wil jij ook groeien? Bekijk onze vacatures of bel met onze HR adviseur Jan Glazenburg (06-11564142).
Wie weet, misschien ben jij wel de volgende die als medewerker van Missie3 de uitdaging aangaat!